Lucien Petit-Breton

Lucien Petit-Breton
Vida
Nacimientu	Plessé[1], 18 d'ochobre de 1882[2]
Nacionalidá	Francia
Muerte	Troyes[1], 20 d'avientu de 1917[2] (35 años)
Causa de la muerte	accidente de tráficu
Estudios
Llingües falaes	francés[3]
Oficiu
Oficiu	ciclista
Trayeutoria Años Equipu Competiciones 1914-1914 Automoto
Participante Tour de Francia 1905 (5.) París-Tours 1906 (es) (1.) Tour de Francia 1906 (4.) Milán–Sanremo 1907 (1.) Tour de Francia 1907 (1.) Paris-Hesdin (es) (2.) Vuelta a Bélgica 1908 (1.) París-Bruselas 1908 (es) (1.) Tour de Francia 1908 (1.) 1910 French National Road Race Championships (en) (3.) Giro d'Italia 1911 (5.) Burdeos–París 1912 (2.) París-Tours 1912 (es) (3.) Paris-Menin (es) (3.)
Premios	ver Mort pour la France
Serviciu militar
Lluchó en	Primer Guerra Mundial

Lucien Georges Mazen (18 d'ochobre de 1882, Plessé – 20 d'avientu de 1917, Troyes) foi un ciclista francés más conocíu pol seudónimu Lucien Petit-Breton o a cencielles Petit-Breton.

Nació en Plessé, nel departamentu de Loira Atlánticu —Loira Inferior hasta 1957—, ciudá asitiada na bretaña francesa y que ye parte de la rexón conocida como Países del Loira. Cuando tenía 8 años aniciar cola so familia en Buenos Aires, Arxentina, onde a los 16 años empezó a prauticar el ciclismu. Proclamóse campeón arxentín de fondu en pista en 1899 y retornó a Francia cuando tenía 19 años, tresformándose n'unu de los meyores corredores de principios del sieglu XX. Ganó clásiques prestixoses como la París-Bruxeles, la París-Tours o la Milán-Sanremo y foi'l primer ciclista en ganar 2 vegaes el Tour de Francia, en 1907 y 1908. Amás de destacar en carretera facer en pista, onde ganó'l Bol d'Or y estableció el récor mundial de la hora en 1905.

Corredor estratega y bien metódicu, curiaba los detalles al máximu, dende l'entrenamientu y l'estáu de la bicicleta, a l'alimentación y el descansu. Trabayaba tamién na parte mental, pa poder soportar les agotadores xornaes de 300 o 400 km que se faíen nesa dómina, onde yera frecuente quedar solo mientres munchos quilómetros. Tres el so regresu a Francia, dedicar a les carreres en pista pa depués pasar les carreres de ruta onde demostró ser un rodador por excelencia, defendiéndose bien nel monte ensin ser un gran escalador. Yera un corredor de temperamentu nerviosu y daqué introvertíu anque dotáu d'un coraxe y espíritu de llucha, que lo faía ser el más popular y aclamáu pol públicu.

Tamién yera cultu y estudiosu, siendo consideráu'l primer ciclista intelectual del pelotón, yá que dedicó tiempu a la escritura, publicando'l llibru Comment je cours sur route^[4] y escribiendo pa la revista deportiva La Vie au Grand Air y nel llibru -y cyclisme.

Col empiezu de la Primer Guerra Mundial, xunir al exércitu francés, finando en Troyes, por causa de un accidente automovilísticu. Tuvo dos hermanos tamién ciclistes; Paul, qu'en 1908 foi campeón de Francia amateur y ganó la Volta a Tarragona, y Anselme Mazen.

1. ↑ ^{1,0 1,1} «Mémoire des hommes» (francés). Consultáu'l 25 payares 2021.
2. ↑ ^{2,0 2,1} Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
3. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
4. ↑ «Comment je cours sur la route» (francés). leslibraires. Consultáu'l 6 de xunetu de 2018.